Związek kota i M-ki jest bardzo burzliwy i szybko ewoluujący.

Zapewne jest też jednym z ważniejszych związków w ich życiu - szczególnie jeśli chodzi o kota. 

Na początku ignorowali się nawzajem, potem kot był zazdrosny, potem M-ka wyrażała zainteresowanie. Potem - ku przerażeniu kota - wyrażała zainteresowanie jego karmą. Przez bardzo długi czas.

Potem kot zaczął wyrażać zainteresowanie jedzeniem M-ki, ale bardzo krótko, gdyż M-ka (w przeciwieństwie do kota) o swoje pożywienie potrafi walczyć.

Gdy M-ka zaczęła być mobilna, kot coraz częściej spędzał czas na dworze.

Bo M-ka chciała się z kotem bawić, a także świecić kotem (nie wnikałam) i zjeść kota.

Kot niekoniecznie wyrażał zainteresowanie jakąkolwiek interakcją z M-ką. 

Głownie dlatego, że zabawa wg M-ki polega na bieganiu za kotem i warczeniu na niego. Do tego z czymś w ręce.

W efekcie kot jedną z deszczowych sobót wolał przesiedzieć w ogrodzie niż z M-ką pod wspólnym dachem. 

Owszem, czasem M-ka mówi, że trzeba wrócić do domu, bo kot jest głodny.

Czasem nawet nakrywa go kocem jak śpi (oczywiście nie swoim).

Ze dwa razy w tygodniu z lekkim zawahaniem, ale jednak go pogłaszcze. 

Wychowuje go krzycząc, gdy wejdzie na stół: ze stołu już!

Robi raban, gdy kot zbliża się do garnków lub do jej zabawek: kotek to jest moje!  

A dziś powiedziała: chcę się bawić kotem!

Gdyby nie powyższe zdarzenia nawinie mogłabym się pocieszać, że chodzi jedynie o brak znajomości przez M-kę zastosowania "z" jako przyimka...

Na wszelki wypadek wypuściliśmy kota na dwór.