914

Zo (do M-ki): Narysowałam dla ciebie rysunek!

M-ka (sceptycznie): Niech zgadnę - są na nim ziemniaki?

913

 Mała Zo przynosi rysunki z przedszkola. Na nich kolejno stoją: mama, tata, Mała Zo

M-ka: A dlaczego mnie nie ma na rysunku?

Zo: Bo nie starczyło dla ciebie miejsca. 

I tak Zo przynosi rysunki bez M-ki, M-ka się oburza i gdy Zo coś od niej chce, mówi:

- Jak mnie narysujesz.

Pewnego dnia Zo wraca z rysunkiem, gdzie są 3 postacie i jeden, mniejszy niezidentyfikowany kształt.

M-ka: Czy to jestem ja?

Zo: Nie. To jest ziemniak. 

912

 Za kilka dni M-ka rozpocznie naukę w liceum. Na razie jest na wakacjach i wysyła wiadomość:

M-ka: Mama, mam już plan lekcji!

Po czym wysyła link, owszem do planu lekcji, ale do zupełnie innej szkoły.

K: M-ko, ale to nie jest twoja szkoła.

M-ka: Aha. Pomyliło mi się.

I dlatego na rozpoczęcie roku pójdę razem z M-ką ;)

911

M-ka ma już 14 lat. 

I choć widzę, jak zmienia się w młodą dziewczynę, to dla mnie wciąż jest najsłodszą małą dziewczynką. 

Nadal ma w sobie tę niewinność, spokój i słodycz. Choć potrafi tupnąć nogą, zatrząść się wewnętrznie i mruknąć coś pod nosem. Niezbyt często.

Mocny rock przysłonił trochę k-pop. Najlepszy jest "Pan Tadeusz" ale "Balladyna" też daje radę. M-ka odkrywa nastoletnie zachwyty swojej mamy: Nirvana, Metallica, "Titianic" i "Romeo i Julia" - Di Caprio, wiadomo. 

Wielka fanka horrorów. Jeździ na koncerty idoli do innych miast.  

Wspólnie oglądamy "Gilmore Girls" i "Pamiętniki Wampirów". 

M-ka marzy o deskach teatru, własnych obrazach i dalekich podróżach. Bliskich sobie ludzi nazywa Pampusiami lub Króliczkami cukrowymi. 

Chodzi na lekcje śpiewu podczas których rysuje. 

Odkrywa nastoletni świat, płacząc na przemian z radości i smutku. 

I jak zawsze, jest niesamowita. 

910

Odbieram M-kę z dodatkowej matematyki.

K: Zrozumiałaś coś dzisiaj?

M-ka: Tak, że muszę nauczyć się wzorów na pamięć.

Dobrze zainwestowane pieniądze, to podstawa ;)

909

K: M-ka. jaką miałaś temperaturę?

M-ka: 73 stopnie.

908

 O równowadze we Wszechświecie...

Gdy nie mam problemu z brakiem makijażu, gdy maluję się rzadko i od święta, gdy w pełni akceptuję siebie bez podkładów, pudrów i cieni, M-ka wchodzi w ten etap, gdy źle się czuje bez korektora na twarzy. 

I z jednej strony myślę sobie, że to może zbyt szybko a z drugiej jest mi zwyczajnie smutno, że jest w tym okresie, gdy kolorowe kosmetyki sprawiają, że czuje się lepiej. 

Chyba wszystkie musimy przez to przejść. 

907

Gram z M-ką w Mastreminda. 

Zo obiecała, że nie będzie nikomu podpowiadać. 

Niestety, za każdym razem, gdy którejś z nas uda się trafić kolor, Zo podskakuje i klaszcze w rączki.  

906

 Jedziemy z M-ką autem.

M-ka: A jakie lubiłam bajki, gdy byłam mała?

Wymieniam bajki, M-ka po chwili:

- Szkoda, że nie pamiętam tych wszystkich rzeczy, które robiłam, gdy byłam mała.

K: Ale masz swojego bloga, gdzie opisywałam wszystkie zdarzenia.

M-ka wyciąga komórkę i zaczyna czytać na głos. Płaczemy ze śmiechu*. 

M-ka: Byłam genialna!

K: Przestałam pisać, bo kiedyś powiedziałaś, że już nie chcesz, abym pisała o Tobie w internecie.

M-ka: Możesz pisać!

Zatem Szaleństwa Panny M-ki - reaktywacja!

*Właśnie dla takich chwil powstał ten blog